ณัฐมน โรจนกุล

นิทานเรื่อง สานกระบุง เป็นเรื่องเล่าของชาวเลอเวือะ มีคติสอนคนในครอบครัวให้ดูแลซึ่งกันและกัน หากอยากได้รับการปฏิบัติที่ดี ต้องรู้จักทำดีกับผู้อื่นก่อน หากคิดร้ายหรือทำลายผู้อื่น ผลการปฏิบัตินั้นก็จะย้อนสู่ตนเช่นกัน

นิทานพื้นบ้านของชาวเลอเวือะ ที่กล่าวถึงเด็กกำพร้าจอมขี้เกียจกับพญาเจ้าเมืองจอมละโมบ โดยมีคติสอนใจ ว่าจงยินดีในสิ่งที่ตนมีอยู่และไม่อยากได้ของผู้อื่น จนนำเรื่องเดือดร้อนมาสู่ตน

เรื่องเล่าคติสอนใจคนในครอบครัว หรือคู่สามีภรรยาเมื่ออยู่ร่วมกันแล้วต้องปรองดองกัน

บทกวีเลอซอมแ’ล เลอเวือะ ภาคที่ 1 เลอ ซอม กาม คู-อิฮ (ความอยาก ความปรารถนา ความใฝ่ฝัน): บทฝ้ายคนเมืองและบทปรารถนา

สาธิตวิธีการสานกะโล่ลายสาม

เรื่องเล่าเกี่ยวกับสาเหตุที่คนไทยเรียกคนชอุงว่าอูด

คำศัพท์ส่วนประกอบของบ้านในภาษาชอุง

การทำไร่ของชาวชอุง โดยเตรียมพื้นที่ประมาณ 5 เดือน พอเดือน 6 ก็หว่านข้าว ปลูกพืชผักระหว่างต้นข้าว

นิทานเรื่องพระขันทองกับนางเกสรเป็นนิทานของชาวชอุงที่ผู้บอกภาษาฟังมาจากพ่อแม่สมัยเด็ก สมัยที่พ่อแม่ได้เล่าให้ฟัง จะมีเสียงเอื้อน แต่ปัจจุบันผู้บอกภาษาไม่สามารถเอื้อนได้

สัมภาษณ์การทำขนมเกฺาโค̄บ(ข้าวพอง) เป็นภาษาแสก เกฺาโค̄บ เป็นขนมโบราณของชาวไทแสก ใช้ในงานบุญและงานมงคล (งานบุญผะเหวด)