ค้นหาภาษาและวัฒนธรรม

นิทานเรื่องข้าวเปียกพระอินทร์ เป็นนิทานพื้นบ้านภาษาตากใบที่เล่าถึงเพื่อนรักสองตัวคือ เสือกับกระต่าย เมื่อวันหนึ่งกระต่ายชวนให้เสือไปกินขนมหวานพื้นบ้านชนิดหนึ่งชื่อ "ข้าวเปียก" ซึ่งเชื่อว่าจะทำให้ได้เข้าเฝ้าพระอินทร์บนสวรรค์

หมอพราหมณ์ประจำหมู่บ้านจะเป็นเหมือนตัวกลางระหว่างชาวบ้านกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์และธรรมชาติ โดยชาวตากใบมีพิธีที่เกี่ยวข้องกับการทำนาได้แก่ "พิธีแรกดำนา" "พิธีสวดนา" และ "พิธีลาซัง"

พระพุทธรูปองค์เก่าแก่ที่สุดของวัดประจำหมู่บ้านองค์นี้ มีตำนานว่าท่านคือดาวตกที่มาตกอยู่ที่วัดตั้งแต่ครั้งเริ่มก่อสร้างวัด และอยู่คู่กับวัดมานับร้อยปี แสงดาวตกของท่านมีให้เห็นเป็นครั้งคราว ชาวบ้านจะนำท่านออกมาจากโบสถ์และสรงน้ำเฉพาะในวันปีใหม่ไทยเท่านั้น

พิธีนี้เป็นพิธีพราหมณ์ที่จะมีขึ้นเมื่อไร่สวน เช่น สวนยางพาราโดนฟ้าผ่า หรือ “ต้องอุบาทว์” เพื่อปัดเป่าให้เป็นศิริมงคล

“การชาทฺอง” หรือการสวดทุ่งนา เป็นพิธีของชาวตากใบที่จะนิมนต์คณะสงฆ์และพราหมณ์มาสวดบริเวณศาลากลางทุ่งนาเป็นเวลา ๑ คืนเพื่อปัดเป่าให้เป็นศิริมงคล