เรื่องเล่า ยาป้องกันผิวแตก

สมัยชุนชิว มีรัฐอยู่รัฐหนึ่งชื่อว่า รัฐซ่ง มีครอบครัวหนึ่งได้รับสืบทอดตำรายามาจากต้นตระกูล มาหลายชั่วอายุ เป็นยาที่ป้องกันผิวแตก ครอบครัวนี้มีอาชีพรับจ้างซักผ้านวม (ร้านซักผ้า) เนื่องจากมียาป้องกันผิวแตกสืบทอดมาไม่รู้กี่รุ่นแล้ว เพราะมียาชนิดนี้จึงไม่กลัวเรื่องผิวแตกแห้ง
มีคนได้ยินกิตติศัพท์ว่าครอบครัวนี้มีตำรายาป้องกันผิวแตกที่ดี จึงต้องการซื้อตำรายานั้น โดยใช้ทอง 100 ชั่ง เพื่อจะซื้อ ครอบครัวนี้ก็ปรึกษากันว่า ควรจะขายเพราะจะได้เงินก้อนมา เพราะราคาสูงมาก
คนที่ซื้อตำรายานั้นไปก็ได้ไปเข้าเฝ้าเจ้าเมืองอู๋ ประจวบกับช่วงฤดูหนาวนี้เมืองนี้ถูกรัฐเยว่มาตีพอดี (รัฐอู๋กับรัฐเยว้เป็นศัตรูกัน) เจ้าเมืองอู๋จึงให้คนที่ซื้อตำรายามานั้นเป็นแม่ทัพนำทหารเพื่อที่จะไปรบกับเมืองเยว่ ซึ่งเป็นสงครามทางน้ำ ทหารของเมืองเยว่เวลาที่รบกัน เนื่องจากเป็นฤดูหนาว จึงทำให้ผิวแห้งแตก เจ็บปวด ทหารเมืองเยว่จึงสู้ไม่ได้ แพ้กลับไป เจ้าเมืองอู๋จึงชนะ ได้ขยายอาณาจักรออกไปอีก แล้วแบ่งที่ดินที่รบได้ให้กับคนที่ซื้อตำรายานั้นมา และได้เจ้าเมืองปกครองอีกเมืองหนึ่ง

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ยาชนิดเดียวกันนี้ บางคนนำไปใช้ได้เป็นใหญ่เป็นโต ในตำแหน่งข้าราชการ บางคนนำไปใช้เป็นอาชีพซักผ้านวม หลายชั่วอายุคนยังไม่ร่ำรวย เป็นเพราะว่าแต่ละคนใช้ไม่เหมือนกัน ขึ้นอยู่กับว่าจะนำไปใช้ทำอะไร