จุดเทียนอ่านหนังสือ

จิ้นผิ่นกุง (ยศเท่าเจ้าพระยา) เป็นผู้ปกครองรัฐจิ้น มีอยู่วันหนึ่งคุยกับพวกขุนนาง ชื่อ ซือค้วง  โดยพูดกับขุนนางว่า ปีนี้ข้าอายุ 70 แล้ว อยากจะเริ่มศึกษาหนังสือ แต่กลัวว่าสายไปแล้ว ซือค้วง  ตอบว่า แล้วทำไมไม่จุดเทียนอ่านล่ะ (เพราะว่าสายของเขาก็หมายถึงมืด)   จิ้นผิ่นกุง ก็ว่า เราพูดจริงจังกับท่าน ทำไมท่านกลับมาพูดเล่นกับข้า   ซือค้วง  บอกว่า เราเป็นขุนนางที่ตาบอดคนหนึ่ง ทำไมจึงกล้ามาพูดเล่นกับเจ้าเมือง แต่ฉันได้ยินคนพูดว่า ถ้ายังเป็นคนหนุ่มตั้งใจเรียนหนังสือ ก็เปรียบเหมือนพระอาทิตย์ที่กำลังขึ้น ส่วนคนที่อยู่วัยกลางคน ถ้าสนใจเรียนหนังสือ ก็เปรียบเหมือนพระอาทิตย์ตอนเที่ยงวัน ส่วนคนแก่ที่มีอายุแล้วค่อยมาสนใจอ่านหนังสือก็เปรียบเหมือนเวลามืดค่ำแล้ว จึงต้องใช้เทียนมาช่วยให้แสงสว่าง ถึงแม้ว่ามีแสงสว่างไม่มาก แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีแสงเลย ใช่หรือไม่   จิ้นผิ่นกุง ก็บอกว่า “ถูกต้อง”