เรื่องเล่า หญิงชรากับกาวิเศษ

สมัยก่อนในมณฑลเสฉวนมีหมู่บ้านเล็กๆเรียกว่า “หมู่บ้านแสนสุข”  ที่นั่นมีทิวทัศน์ที่สวยงามมาก คนในหมู่บ้านส่วนใหญ่เป็นชาวนา อาหาหรการกินในแต่ละวันไม่ว่าจะเป็น ข้าวสาร ปลา เนื้อ ผัก ผลไม้ต่างๆ ได้จากการแลกเปลี่ยนซึ่งกันและกัน แต่ในหมู่บ้านมีหญิงชราคนหนึ่ง อยู่ตัวคนเดียวโดดเดี่ยวอาศัยอยู่ในบ้านหลังเล็กๆ ไม่มีลูกหลานคอยดูแล อาหารการกินก็ได้จากการซื้อหามา หญิงชราคนนี้ไม่พูดคุยกับใคร ทั้งยังไม่ยอมให้คนไปที่บ้านเขา เพราะเขาไม่ยอมยกน้ำชามาต้อนรับแขก นางมีกาน้ำชาเล็กๆใบหนึ่ง ในแต่ละวันนางจะนั่งอยู่ข้างเตาต้มชาให้ตัวเองกิน คนในหมู่บ้านต่างก็เป็นห่วงนาง เพราะนางอยู่อย่างโดดเดี่ยวตัวคนเดียว ชีวิตประจำวันผ่านไปอย่างไม่มีความสุข มีอยู่วันหนึ่งคนทั้งหมดจึงมาร่วมปรึกษาหารือกัน เพื่อหาวิธีช่วยเหลือหญิงชราให้สามารถดำเนิชีวิตอย่างมีความสุขได้เหมือนคนอื่นๆ แต่ว่าการทำเรื่องนี้ค่อนข้างยาก แต่อย่างไรก็ตามทุกคนก็ตกลงกันว่าจะช่วยให้หญิงชรามีความสุข หลังจากนั้นจึงวางแผนให้แต่ละวันมีคนหนึ่งคนนำของไปให้นาง เพื่อเยี่ยมเยียนและดูแลเอาใจใส่นาง ทุกคนต่างเชื่อมั่นว่าการทำเช่นนี้จะต้องประสบความสำเร็จ วันนี้ หยุกหยุ่งได้นำผลไม้ตะกร้าใหญ่ไปให้หญิงชราที่บ้าน แต่ว่าหญิงชราก็ไม่ยอมยกน้ำมาให้หยุหหยุ่ง  หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงน้ำเดือดมาจากหลังบ้านทำให้หญิงชราต้องจำใจยกน้ำชามาเสริฟให้หยุกหยุ่งทั้งที่ไม่ค่อยเต็มใจนัก  เพราะถ้าหากว่านางไม่ยกน้ำชามาให้แขกก็จะรู้สึกละอายใจ จากนั้นมา เมื่อมีคนมาที่บ้านนาง กาน้ำชาก็จะส่งเสียงเอง ทุกครั้งหญิงชราก็ต้อง เสริฟน้ำชาให้กับแขกที่มา อีกทั้งน้ำชาที่รินออกมาจากกาน้ำชาใบนั้นก็มีรสชาติที่หอมหวานอีกด้วย ทำให้ทุกคนชอบที่จะมาบ้านของหญิงชรา จากนั้นเป็นต้นมาก็จะมีคนไปที่บ้านหญิงชราทุกวัน หญิงชราก็เริ่มเปลี่ยนแปลงและยินดีชงชาให้ทุกคนดื่ม จากนั้นทุกคนก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข จึงถือว่าหมู่บ้านแห่งนี้เป็น “หมู่บ้านแสนสุข” อย่างแท้จริง