ค้นหาภาษาและวัฒนธรรม

นิทานเรื่องฆ้องพระอินทร์ เป็นนิทานพื้นบ้านภาษาตากใบที่เล่าถึงเพื่อนรักสองตัวคือ เสือกับกระต่าย เมื่อวันหนึ่งกระต่ายชวนให้เสือไปตีฆ้องซึ่งเชื่อว่าจะทำให้ได้เข้าเฝ้าพระอินทร์บนสวรรค์

คำนำหน้าชื่อในภาษาไทสำเนียงตากใบมีการแปรไปตามตัวแปรทางสังคม เช่น เพศ อายุ สถานะการแต่งงาน และสถานะการบวช นอกจากนี้ในคำนำหน้าเรียกอาชีพบางอาชีพก็มีการยืมคำว่า “โต๊ะ” จากภาษามลายูปาตานีมาปนเป็นคำผสมอีกด้วย

บทสัมภาษณ์ภาษาตากใบชิ้นนี้เป็นส่วนหนึ่งของงานวิจัยด้านการพัฒนาสื่อการสอนเพิ่มเติมในหลักสูตรท้องถิ่นว่าด้วยการอนุรักษ์ภาษาถิ่น ซึ่งโรงเรียนบ้านตอหลังเป็นโรงเรียนระดับประถมศึกษาของชุมชนที่นักเรียนส่วนใหญ่พูดภาษาถิ่นเป็นภาษาแม่ทั้งสิ้น

คำศัพท์การนับวันในภาษาตากใบมี ๗ คำ โดยมีลำดับตามช่วงเวลา คือ แรฺกก่อนวา, แรฺกวา, วันนีฺ, โพรฺกเช้า, บฺึรือ, บฺึเลื่อง, และ บฺึไล

คำเรียกญาติในภาษาตากใบมีคำที่หลากหลายในการเรียกญาติผู้ใหญ่โดยการแบ่งตามเพศและอายุ นอกจากนี้แม้ว่าบุคคลที่เรียกจะไม่ใช่พ่อหรือแม่ของผู้พูด แต่หากเรียกญาติผู้ใหญ่แล้ว มักจะมีคำว่า 'พฺอ' (พ่อ) และ 'แมฺ' (แม่) เป็นคำประกอบในคำเรียกญาตินั้น ๆ ด้วย