ศิริเพ็ญ อึ้งสิทธิพูนพร

ความขี้เกียจนำมาซึ่งความหายนะ เป็นข้ออ้างอย่างหนึ่งที่จะไม่ทำงานโดยไม่รู้ว่าความโชคดีบางครั้งเป็นเพียงความบังเอิญเท่านั้น

การทะเลาะกันทำให้สิ่งที่ควรจะได้กลับไม่ได้ ดังเช่นพี่น้องที่ทะเลาะกัน กว่าจะตกลงกันได้ห่านป่าก็บินหนีไปแล้ว

มือถือสาก ปากถือศีล หากจะกินเนื้อสัตว์ก็ไม่ต้องกลัวว่าจะมีคนว่าเป็นคนใจบาป

จวงจื่อใกล้จะสิ้นชีวิต ได้สอนสัจธรรมให้ลูกศิษย์ว่าอย่า ลุ่มหลงกับความหรูหราฟุ่มเฟือย

เวลาที่ตั๊กแตนจะจับจั๊กจั่นกิน ต้องไปแอบอยู่หลังใบไม้ ถึงจะจับได้ แต่ใช้กับคนไม่ได้ เพราะคนตัวใหญ่ใบไม้ไม่สามารถบังตัวได้มิด

หยงจู เป็นห่วงลูกศิษย์ว่า การศึกษานั้นมีมากมายหลายสาขา กังวลว่าลูกศิษย์จะเลือกทางไม่ถูก

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ความสงสัย ทำให้มองคนในแง่ร้าย เรื่องไม่จริงทำให้เป็นจริงได้

ตั๊กแตนจ้องจะกินจั๊กจั่น ในขณะที่นกกระจอกก็จ้องจะกินตั๊กแตน และข้างหลังก็มีเด็กคนหนึ่งกำลังจะยิงนกกระจอก

มีเด็กขี่จักรยานผ่านใต้ต้นสาลี่ที่ไม่เห็นมีคนเฝ้าเข่งสาลี่ที่เก็บไว้ใต้ต้นจึงขโมยสาลี่ แล้วขี่จักรยานไป สุดท้ายก็ถูกจับได้

ชาวนาต้องการปิดรูที่หนูกัดยุ้งฉาง แต่เขาปิดแต่รูเล็ก โดยที่ไม่ปิดรูใหญ่ เพราะคิดว่าไม่มีหนูตัวใหญ่เท่าชามข้าว