เรียกให้กินแต่ไม่ให้เกียรติ

สมัยชุนชิว มีรัฐฉีเกิดภัยแล้ง ทำให้การขาดแคลนอาหารครั้งใหญ่ ผู้คนล้มตายจำนวนมากเพราะอาหารกิน มีเศรษฐีคนหนึ่งมีเงินมาก ชื่อว่า เฉ่มเหง่า เขาไปต้มข้าวต้มหม้อใหญ่หลายหม้อวางไว้หน้าบ้าน เพื่อให้คนที่ลี้ภัย ไม่มีกิน มากินฟรี  มีผู้ชายอยู่คนหนึ่งผอมจนเห็นกระดูกติดหนัง ทั้งเสื้อผ้าก็ขาดรุ่งริ่ง สกปรก ก็เดินโซซัดโซเซมา เฉ่มเหง่า เห็นดังนั้นจึงตักข้าวต้มให้ 1 ชาม แล้วเรียกชายคนนั้นให้มากิน โดยพูดว่า “มา เอาไปกิน” ผู้ชายคนนี้ก็จ้องมอง เฉ่มเหง่า ทีนึง แล้วพูดว่า “ฉันไม่กินข้าวเพราะมีคนที่เรียกให้กินแบบนี้ ฉันจึงผอมขนาดนี้” พอพูดเสร็จก็เดินออกไปไม่ยอมกินข้าว เฉ่มเหง่า ก็พูดอ้อนวอนให้ชายคนนั้นกลับมากิน แต่ผู้ชายคนนั้นก็ไม่สนใจ ไม่เหลี่ยวแล พอเดินไปสักหน่อยก็ล้มลงตาย